Yeryüzünde müzik belki de ilk insanın yaratılması kadar eskidir. Kainatta ki her ses düzensiz görünen ama kendi içinde ahengi olan bir tür müziktir. Türklerde müzik ilk Türk kavimlerinden beri 5000-6000 sene kadar gerilere, çok eskilere gider. Bilindiği gibi Türklerin yeryüzünde ilk görüldüğü bölge Orta Asya’dır. Orta Asya’da bir müzik aleti olan kopuz İslamiyet’ten önce Şamanlar tarafından kötü ruhları uzaklaştırmak ve hastaları şifaya kavuşturmak için kullanılırdı. Eski Türkler davul, kopuz ve müzikle hastaları tedavi etmeye çalışırlardı. İslamiyet sonrası ise Farabi ve İbni Sina gibi alimler müziğin önemi konusunda araştırmalar yapmışlardır.
İslamiyet’ten Sonra Müziğin Tedavi Amacı ile Kullanımı
Tasavvufta bilhassa müziğin çok yaygın olması ile beraber özellikle ruhsal kaynaklı hastalıklarda tedavi amacı ile kullanılmıştır. İslam alimi Farabi müzik ile astronomi ve fizik bilimleri arasında bağlantı kurmuş, ve makamların hangi duyguları etkileyebileceğini ayrıntıları ile anlatmıştır. Hatta bu makamların günün hangi saatinde etkili olacağını da göstermiştir. İbni Sina’da bu öğretilerden faydalanıp “ses”in insanlar için ne derece önemli olduğundan bahsetmiş ve müziğin etkisini bilimsel olarak açıklamaya çalışmıştır. Selçuklu ve Osmanlı devrinde ise makamlar pek çok fiziksel hastalıkların tedavilerinde de kullanılıyordu.
